Nie rozumiem paru rzeczy:

1. Jakim cudem zmieściłeś 20 pocisków w magazynku pistoletu, który ma 6-10 naboi pojemności? (nie piszesz bynajmniej o tym, że bohater ma więcej niż jeden magazynek - nie użyłeś w zdaniu koniecznego wyrazu "left")
2. Dlaczego bohater ma imię jak jakaś Ultra-piczka? Bardzo mało heroiczne IMO.
3. Dlaczego bohater ma nóż zamiast porządnego topora/miecza/kastetu/młota, zupełnie jak jakaś Ultra-piczka? Bardzo mało heroiczne IMO.
4. Dlaczego nie rozdzielasz poszczególnych zdań i nie wyodrębniasz przemyśleń bohatera? Bardzo ciężko się to czyta.

Popraw też literówki. Poza tym, nie mam zastrzeżeń (oprócz wyznaczania na bohatera jakiejś Ultra-piczki)

@: Xyxel. Ha! Dzięki za pierwszy komentarz (w dodatku pozytywny). Pierwsi fani mogą zawsze liczyć na jakiś bonus, wersje reżyserską czy usunięte sceny Nowa część już niedługo.

@Krechafety.
1.Dzięki za monitorowanie wszystkich merytorycznych niezgodności z Codex Astartes A tak na serio to masz rację, magazynek w mojej wersji jest zbyt pojemny. Jednak jako skromny autor (podobnie pewnie jak wiekszość innych pisaków) pozwolę sobie czasem na delikatną ingerencję tu i tam. Nie chcę burzyć uniwersum warhammera całkowicie ale chciałbym czasem dodać trochę swoich smaczków mofyfikując parę rzeczy. W każdym razie konkluzja jest taka, że 20 pestek to troche za dużo na tak dramatyczną sytuację, więc zredukują je.
2,3. Dlaczego bohater ma mało heroiczne imię? Czemu nie ma lepszej broni? Gdzie oni w ogóle są? I z jakiego zakonu jest marine z nożem? Na takie pytania liczyłem bo właśnie to miał spowodować spoiler-teaser tej skromnej historyjki. Wszystko się wyjaśni. Co do imienia to nie lubię za bardzo cwaniackiego nazewnictwa. Nie chcę pisać opowieści w stylu "bolter porn" albo "slashera". Bardziej się skupię na, powiedzmy ludzkiej stronie marinsów, postawię ich przed trudnymi wyborami, pozbawię broni i wsparcia, skłóce i podzielę. Słowem będzie cieżko Na swoją chwałę i lepsze imię trzeba będzie zasłużyć.

Za rady dzięki, literówki już poprawiam i nawet magazynek zmienię.

pzdr

Omadan, sam czasem coś nieudolnie naskrobię więc wiem, że piszący może, czasem musi, a czasem po prostu chce coś ubarwić i zrobić po swojemu. Masz do tego wszelkie prawo i nie ma powodu, byś się z tego spowiadał. Takie szczegóły jak pojemność magazynka, nie ma wpływu na uniwersum w którym dzieje się akcja, ale w samym opowiadaniu może być bardzo istotny. Jakiś domorosły technik/mechanik mógł poświęcić kilka godzin i zrobić parę większych magazynków dla swojego przyjaciela marinsa, zresztą, można wymyślić dziesiątki powodów, dla których tak się stało.
Co do noża, kilka razy zwracano mi uwagę, że jakiś mój model jest bezsensownie uzbrojony (Sorcerer Chaosu z dwoma mieczami), że niby to kompletnie bez sensu, że nie ma czym strzelać, "tak się nie gra", mówiono. Nikt nie wziął pod uwagę, że ten Sorcerer, może mieć własne imię, historię, nawyki i przyzwyczajenia. Może on po prosu nie cierpi broni palnej, ale za to jest doskonałym szermierzem. Twój heros z nożem może nie robi wielkiego wrażenia, ale jak zasiecze nim stado tyranidów, to sprawa się zmieni i stanie się jasne, że on po prostu uwielbia ciachać nożem, do czego ma prawo

Na koniec niestety troszkę kwasa. Pisz po Polsku na polskim forum, nie chodzi o żaden patriotyzm, który mam głęboko w gdzieś tam, ale o fakt, że niewielu z nas ma zamiar męczyć się z obcym tekstem, poza tym, nie ma go aż tyle, żeby nie chciało Ci się go raz jeszcze napisać po naszemu.

omadan napisał:

.Dzięki za monitorowanie wszystkich merytorycznych niezgodności z Codex Astartes A tak na serio to masz rację, magazynek w mojej wersji jest zbyt pojemny. Jednak jako skromny autor (podobnie pewnie jak wiekszość innych pisaków) pozwolę sobie czasem na delikatną ingerencję tu i tam. Nie chcę burzyć uniwersum warhammera całkowicie ale chciałbym czasem dodać trochę swoich smaczków mofyfikując parę rzeczy. W każdym razie konkluzja jest taka, że 20 pestek to troche za dużo na tak dramatyczną sytuację, więc zredukują je.

Taaa... A SW to akurat zakon co szanuje Codex Astares

omadan napisał:

Bardziej się skupię na, powiedzmy ludzkiej stronie marinsów, postawię ich przed trudnymi wyborami, pozbawię broni i wsparcia, skłóce i podzielę. Słowem będzie cieżko Na swoją chwałę i lepsze imię trzeba będzie zasłużyć.

Po pierwsze skłócenie i podzielenie wilków to dość ryzykowna sprawa - oni mogą dzielić się i kłócić o to kto wypija więcej piwa, głośniej beka czy ubił więcej orków i rozwiązują swoje spory w Kle, na pięści... w innych sprawach działają jak jedność... Oni słuchają nauk Russa, szanują siebie wzajemnie bo są wojownikami Kła, synami Russa. Jeśli by pojawiły się wśród nich konflikty to było by to niezłą pożywką dla Chaosu. Samo pozbawianie Marina broni jest też niestosowne - przecież sam Marine jest bronią a jeśli chodzi o wsparcie to Wilk tylko by się cieszył, że to jemu przypadnie chwała a nie tym co przybędą

Prologue

The door opened and three hulking shapes emerged from within. First one was bare-headed; his long scruffy hair and beard covered much of his face features. This presumed leader was clad in heavily battered terminator armour. A uniquely designed storm bolter was attached to his side and a beautifully crafted power sword in scabbard was tied around his massive waist. Two remaining figures in their damaged power armour also beard the marks of a recent fight. However, no matter how bad the trio’s appearance was, the aura of might and commandment surrounded their every stride. Once they reached the dais the leader made eye contact with the occupant of the commanding throne. The figure was clad in white and blue artificer armour. Several purity seals occupied his shoulder pads and waist. A crimson cape covered his massive shoulders. But what attracted viewers’ attention was the long power sword resting upon his hips. Two bodyguards in terminator armour of identical white and blue colour pattern were flanking the throne.

‘I’m Berfinn Winter’s Son’ the leader’s voice was low and confident. More like an order not an introduction. ‘Wolf Lord of the eight company’.

‘They are my lieutenants, battle leader Thorvald’ the announced space marine bowed his head slightly.

‘and wolf priest Volkvar’ The priest made his bow even quicker than his follower.

‘I am Varrius Arceus, chapter master of Marine Errants’ his voice wasn’t as low as Berfinn’s yet the tone of authority remained the same. His features were of a younger man than Berfinn, it appeared that he has been chapter master not for long.

‘This is captain Boreas of the fourth company.’ The captain made no attempt to bow.
‘As you might have heard we had suffered a terrible loss. The accursed Red Corsairs and their dogs Night Lords plundered our monastery. Since then we’ve been hunting these traitors with the sources we have.’ Varrius lowered his eyes as the thoughts flashbacked in his mind.

‘Every single one of them will pay for insulting the Emperor’s monastery. I will kill Huron myself!’ Boreas boasted and shouted and oath. The two Marine Errant’s terminators-bodyguards located at the base of the dais repeated the oath by punching themselves in the chest.

‘And how are going to fulfill this oath Marine Errant, since you even cannot secure your lair properly’ Volkvar did not bother to hide the contempt in his voice. It wouldn’t take long before Boreas and the bodyguards raised their weapons, fingers tight on triggers.

‘That’s unwise wolf to speak to us in that manner. As far as I remember yours lairs’ gates had also been breached in the past’. Varrius spoke calmly.

‘That’s an insult of the Fang. The odds were critical at that time, the traitor Primarch assisted the attackers. We had done far more that you will ever do’ Wolf’s Priest crozius was beginning to glow malevolent light. Seeing the tension growing Thorvald took off his helmet and shot Volkvar a challenging look. He was about to tell something when Berfinn interrupted his attempt.

‘Calm yourselves brothers marines. It’s not the right time to quarrel. The enemies of man are gathering like cockroaches around a corpse. But we’re not dead yet.  We still can bite and tear flesh. Tell us then, what do want of us Varrius Arceus.’

‘Very well. During our pursue we encountered a message from Estra I, a planet in this sector. The message was brief and miserable.  It reads that orcs have landed on the planet and are rampaging through the main city Savvaro. I guess the planetary defense systems have been wiped out and the city is defenseless. The question is why the orcs have chosen to attack a manufacture world? There is no real combat with civilians and the greenskins cannot count on any weaponry to loot. I guess orcs haven’t found it out yet’.

‘And you want us to support you in your counter attack. That’s courageous but as you can see the necrons blasted our armour efficiently and it’s hard to stop a horde of orcs bear-chested.’

‘Ceremite is what I have plenty of, but I lack the flesh to wear it. I will clad your wolves in fresh armour and in return your pack will help us cleanse this land of the xenos. I’ve made a planet fall of my spearhead force yet they have not voxed me for five hours. I need to know what’s happening there. Will you take up the challenge Wolf Lord? ’

‘Aye’ simply replied Berfinn.
‘Thorvald you’re in command. Assemble the pack. We are not heading for Fenris yet’.

Miecz energetyczny to energy sword, a power sword to miecz mocy ; ) Pewnych rzeczy nie da się przełożyć, zawsze coś koślawo będzie brzmiało albo utraci na tłumaczeniu.

energy sword = energiczny miecz akurat miecz energetyczny mi się podoba jako tłumaczenie. Natomiast chcę zwrócić uwagę na to, że w opowiadaniach ze świata wh40k musi być samo specjalistyczne słownictwo tworząc nadmuchane zdania. Widzicie różnice?:

"Samotny Wilk ubrany, wróć - odziany, w pancerz mocy obwieszony pieczęciami czystości i kłami wilka uniósł piłomiecz i uderzył zamaszystym ciosem krzesząc skry na zmutowanym pancerzu taktycznym terminator kosmicznego marines chaosu w akompaniamencie wycia ze swych ulepszonych genoziarnem płuc."

"Samotny wilk w zdobionym pancerzu wziął zamach i  z dzikiw wyciem uderzył swym piłomieczem w spaczoną zbroję terminatora krzesząc skry."

@Omadan - ja Cię nie chcę zniechęcać, rób swoje. Ja po prostu czekam na coś w rodzimym języku. Angielski nadaje się do pisania instrukcji

Ostatnio edytowany przez pokrzyw (2011-12-29 12:36:40)

A wh40k to nie fantasy w przyszłości?

A taki shadowrun to SF ? Księżniczka Leia to też fantasty było...hmm Nie uważasz że to takie szufladkowanie trochę nie pasuję - generalnie można o tym mówić jako "fantastyka".

Ostatnio edytowany przez pokrzyw (2011-12-29 13:43:03)

Prolog

Drzwi otworzyły się i trzy zwaliste kształty wynurzyły się z wewnątrz. Pierwszy z nich był z odkrytą głową; jego długie, niechlujne włosy i broda skrywały większość jego rys twarzy. Ten domniemany przywódca był odziany w mocna zniszczoną zbroję terminatora. Storm bolter unikatowego projektu spoczywał zamocowany u jego boku a kunsztowny miecz energetyczny w pochwie był przywiązany wokół jego masywnej talii. Dwie pozostałe postacie odziane w zbroję energetyczną również nosiły znamiona minionej walki. Jednakże nieważne jak źle prezentowało się to trio, aura potęgi i dowódczy autorytet otaczały każdy ich krok. Gdy dotarli do podium przywódca nawiązał kontakt wzrokowy z właścicielem tronu. Owa postać odziana była w biało-niebieski kunsztowny pancerz energetyczny. Kilka pieczęci czystości zajmowały jego naramienniki i talię a karmazynowy płaszcz okrywał jego masywne barki. Jednak najwięcej uwagi skupiał na sobie długi miecz energetyczny spoczywający na biodrach. Dwóch ochroniarzy w zbrojach terminatorów identycznej biało-niebieskiej barwy oskrzydlało tron.

„Jestem Berfinn Syn Zimy”. Głos przywódcy brzmiał nisko i pewnie. Bardziej jak rozkaz niż przedstawienie się.

„To moi porucznicy, wódz wilczej straży Thorvald” Zapowiedziany kosmiczny marine ukłonił się lekko.

„oraz wilczy kapłan Volkvar”. Kapłan skłonił się nawet szybciej niż jego poprzednik.

„Ja jestem Varrius Arceus, mistrz zakonu Marine Errants”. Jego głos nie był w prawdzie tak niski jak głos Berfinn’a jednak ton autorytetu pozostawał identyczny. Jego rysy wskazywały na to, że był młodszym mężczyzną niż Berfinn, wyglądało na to, że był mistrzem zakonu od niedawna.

„To jest kapitan Boreas z czwartej kompanii”. Kapitan nie pofatygował się o ukłon.

„Możliwe, że słyszeliście o naszej okropnej stracie. Przeklęci Czerwoni Korsarze i ich psy, Władcy Nocy, spustoszyli nasz klasztor. Od tamtej pory ścigamy tych zdrajców za pomocą tego, czym dysponujemy”. Varrius pochylił swój wzrok, gdy retrospekcje wypełniły jego umysł.

„Każdy z nich zapłaci za zniewagę dokonaną na klasztorze Imperatora. Zabiję Hurona własnoręcznie!” Boreas przechwalał się i złożył uroczystą przysięgę. Dwóch terminatorów-ochroniarzy ulokowanych u podstawy podium powtórzyło przysięgę uderzając się przy tym pięściami w pierś.

„A jak masz zamiar spełnić swoje ślubowanie Marine Errant’cie, skoro nie potrafisz nawet zabezpieczyć właściwe swej nory”. Volkvar nie starał się nawet ukryć pogardy w swym głosie. Nie trzeba było długo czekać na reakcje Boreasa i ochroniarzy, którzy przygotowali swą broń, mając palce na spustach.

„To bardzo nierozsądne wilku adresować nas w taki sposób. Jak sięgam pamięcią bramy waszego legowiska również zostały sforsowane w przeszłości”. Varrius powiedział spokojnie.

„To obraza Kła. Nasze szanse były wtedy krytyczne, zdradziecki Primarch wspomagał atakujących. Zrobiliśmy wtedy więcej niż wy kiedykolwiek zrobicie”. Crozius wilczego kapłana zaczął świecić złowrogim światłem. Widząc narastające napięcie Thorvald zdjął swój hełm i znacząco spojrzał na Volkvara. Miał już coś powiedzieć, gdy Berfinn przerwał jego zamiar.

„Uspokójcie się bracia marinsi. To nie jest właściwy czas na spory. Wrogowie ludzkości zbierają się jak karaluchy nad ścierwem. Ale my nie jesteśmy jeszcze martwi. Jeszcze potrafimy gryźć i rozrywać ciało. Powiedz nam zatem Varriusie Arceusie czego od nas oczekujesz?”

„Zatem dobrze. Podczas naszego pościgu natrafiliśmy na wiadomość z Estry I, planety w tym sektorze. Wiadomość była krótka i przykra. Okazało się, że orkowie wylądowali na planecie i sieją zniszczenie w mieście Savvaro. Domyślam się, że planetarne systemy obronne zostały zniszczone i planeta jest bezbronna. Nasuwa się pytanie, dlaczego orkowie zdecydowali się zaatakować świat słynący z produkcji? Walka z cywilami nie jest chyba przyjemnością i zielonoskórzy nie mogą liczyć na broń, którą mogliby zrabować. Zgadują, że orkowie jeszcze się o tym nie przekonali.

„I chcesz żebyśmy cie wsparli w kontrataku. To odważne zagranie, ale jak sam widzisz nekroni skutecznie zniszczyli nasze pancerze a ciężko jest zatrzymać hordę orków nagim torsem”.

„Ceremitu mam pod dostatkiem, lecz brakuje mi ciał, które mogłyby je przywdziać. Obdarzę twoje wilki nowymi zbrojami a w zamian twoja sfora pomoże mi oczyścić tę ziemię z obcych. Dałem rozkaz do ataku planetarnego mojej grupie uderzeniowej, jednak nie otrzymałem żadnego kontaktu od nich od pięciu godzin. Muszę, więc widzieć, co tam się dzieje. Czy podejmiesz wyzwanie wilczy lordzie?”

„Aye” Po prostu powiedział Berfinn.

„Thorvaldzie dowodzisz. Zbierz sforę. Nie kierujemy się jeszcze na Fenris”.

Rozdział I
Trudne Wybory

Gratus sprawdził swój plecak z amunicją już po raz trzeci. Wszystko było w porządku, tak jak za poprzednimi razami. Kosmiczny marine siedział w transportowcu znajdując się zaledwie parę minut od lądowiska. To miała być prosta misja-wyeliminować obcych z miasta Savvaro, usytuowanego na planecie Ester I. Samo miasto miało reputację opuszczonego miejsca. Środowisko naturalne planety było srogie i niewielu ludzi była chętnych do osiedlania się poza murami głównych miast. Głównym celem istnienia planety było produkowanie mundurów dla Gwardii Imperialnej tej części galaktyki. Nie było tu żadnych kuźni ani innych istotnych obiektów, jednak planeta została ostatnio najechana przez orków. Pomimo, że Ester I nie znaczyła wiele dla Imperium, Marines Errant byli pierwszymi, którzy odpowiedzieli na sygnał i uznali interwencję w postaci pomocy mieszkańcom i oczyszczenie planety z obcych, za sprawę honoru. Jakimkolwiek ocalonym kosmiczni marines mieli zagwarantować bezpieczną przeprawę na Ester II, bliźniaczą planetę nie tkniętą wpływami orków. Do misji zostały przydzielone dwa taktyczne oddziały oraz jeden oddział dewastatorów. Brat-sierżant Hastus dowodził operacją przy aprobacie kapitana czwartej kompanii, który uznał misje za nieznaczącą i w związku z tym przekazał dowództwo swojemu podwładnemu.

„Proste zadania: zabić tylu obcych ilu zdołam i uratować resztki populacji Ester”. Gratus powtarzał tą myśl jak mantrę w swojej głowie. Zacisnął chwyt wokół rączki ciężkiego boltera i cicho oddał hołd duchowi maszyny.

„Słuchajcie A