Hłe, nie ma to jak ciepłe przywitanie. Zachęta do ciosu w plecy na polu bitwy jak najbardziej na miejscu - pełna odwzorowanie zachowań Chaos Space Marines.
Ingerencja w zasady jak rzeczywiście potrzebna na takie duże punkty (ja będę miał +6000) chociażby, żeby druga strona się nie nudziła podczas fazy ruchu (jednocześnie?).

Ostatnio edytowany przez Xyxel (2014-04-30 17:30:19)

Avatar błagam Ciebie, no jak dziecko...

Tak, Demony to też Chaos, dżizus chrajst...

    Theodor wsparł się na naramienniku swojego przybocznego, zaciskając zęby z bólu i złości.
McKalaney pomógł swojemu panu usiąść na stalowym blacie przemysłowego stołu, odkładając na bok jego roztrzaskany hełm.
Theodor, nazwany „Proditor” po kampanii na Katylin V, wsparł się zakrwawionymi dłońmi o krawędź zakurzonego stołu, ciężko westchnął patrząc głęboko w oczy McKalaney'a i zapytał zmęczonym głosem.
- Powiedz mi kapitanie, co się tam stało do cholery?
    Kapitan McKalaney wyprostował się, odchrząknął i zaczął długie sprawozdanie z ostatnich kilkudziesięciu minut.
- Zaraz po awaryjnym wylądowaniu na księżycu, nasza barka została ostrzelana przez dwa myśliwce lojalistów, wtedy straciłeś przytomność panie. Usiłowaliśmy zestrzelić maszyny, jednak zanim zorganizowaliśmy obronę, na orbicie księżyca pojawił się krążownik. Musieli czekać w sąsiednim systemie i skoczyli na namiernik cynosularny, prosto na nas. Barka nie wytrzymała siły ognia krążownika, zabierając wielu z naszych braci do grobu. Uratowaliśmy kilka pojazdów, zdecydowałem, że dobijemy do starej imperialnej placówki, która widniała na mapach i tu zorganizujemy obronę.
    Oczywiście nie udało się uciec pościgowi, ich lądowniki dopadły nas dwa kliki stąd, w walce straciliśmy większość wojowników, wszystkie pojazdy bojowe i amunicję. Do fortu dotarliśmy tylko ty, ja i kierowca Rhino, panie. Obudziłeś się akurat wtedy, gdy usiłowaliśmy zamknąć wrota twierdzy, resztę znasz, gdyby nie twoja determinacja, wdarli by się do środka i...
- Tak wiem, dokończyli by to, co zaczęli. McKalaney, czy jest jakiś sensowny sposób na wydostanie się stąd i ocalenie skóry?
    Nastała niezręczna cisza, którą przerwał marine siedzący w ciemnym kącie pomieszczenia.
- Panie, twierdza jest zadaszonym, zamkniętym monolitem, siedzimy w samym jej centrum, zabezpieczeni sześcioma grodziami, które można sforsować tylko przy użyciu specjalistycznego sprzętu. Jest ewentualność, że wrogowie znają dokładny plan twierdzy i mają wiedzę na temat jej sekretów, ale tego możemy się tylko domyślać. My natomiast, jesteśmy w swojej trumnie, chyba, że nasi nowi, przewspaniali bogowie jakoś nam pomogą...
    Proditor zignorował sarkazm w głosie kierowcy i rozejrzał się dookoła, oceniając możliwości taktyczne, oferowane przez ciasne pomieszczenie, w którym tkwili zamknięci. Sytuacja wydawała się beznadziejna.
- Jakie uzbrojenie mamy? - Zapytał po chwili ciszy Theodor.
- Dwa boltery, do nich sześć pełnych magazynków, pistolet boltowy z jednym pociskiem, trzy granaty taktyczne, dwa hukowe, dwa dymne, jeden przeciwpancerny, trzy wibronoże, piłomiecz z połową zbiornika, twój miecz energetyczny i mój topór.
    Theodor skrzywił się słysząc wyliczankę McKalaney'a, arsenał którym dysponowali, wystarczy na jakieś pięć minut walki, przy odrobinie szczęścia dziesięć. Chaotyk wyprostował zdrętwiałe ramię, czując jak wstrzykiwana do jego organizmu chemia, czyni códa pod powierzchnią pancerza, uzdrawiając jego zdruzgotane ciało.
- Obawiam się, że jeśli nie zdarzy się cud, dożycie do zmierzchu będzie dla nas sporym wyzwaniem...

    Kein Unfeeling patrzył znad ramienia operatora konsoli celowniczej, na mały ekran monitora, usiany różnokolorowymi znakami. Mógł spytać marine jak wygląda sytuacja, jednak sam na tyle orientował się w obsłudze skanera, że bez problemu czytał zawarte na nim informacje.
Daemon Princ wyszczerzył kły w szyderczym uśmiechu i odwrócił się do mostka kapitańskiego, gdzie stał Lord Redemptor, dowódca jego gwiezdnej floty Piratów Chaosu.
- Redemptorze, wyskoczyliśmy w idealnym momencie, upieczemy dwie pieczenie na jednym ogniu. Księga jest w tej małej fortecy, a oblegający ją, będą dla nas doskonałą przekąską.
    Lord Redemptor spojrzał na swojego pana z podziwem, coraz trudniej było nie zauważyć, że Kein robi się coraz potężniejszy, jego mutacje powodowały szaleństwo od samego patrzenia na nie, jego mięśnie tężały w oczach, a najeżony ostrymi kolcami pancerz, zdawał się żyć własnym życiem.
- Panie, wyskoczyliśmy prosto na lojalistyczny okręt, jednak zdołał umknąć, czy mam wysłać za nim pościg?
- Nie Redemptorze. - Odpowiedział spokojnie przywódca Piratów. - Nie czas teraz na rozdzielanie sił, nasz cel znajduje się w tej stercie zgliszczy, Księga Tajemnic jest na wyciągnięcie ręki, wystarczy sięgnąć.
    Lord popatrzył na ekran transmitera, gdzie dziesiątki kapitanów okrętów bojowych, meldowało o swojej gotowości do desantu. Chaotyk przełączył jeden z komunikatów na panel ogólny, wiszący w centralnej części loży dowodzenia.
- Panie, nasz astronawigator donosi o zachwianiu w Warpie, albo lojalistyczny okręt tu wraca, albo będziemy mieć nowych gości.
    Kein przyjrzał się ekranowi, na którym pojawił się zamazany widok pustki kosmicznej, na tle której, rosła błękitna anomalia, świadcząca o tym, że w niedługim czasie otworzy się tam przejście z Warpu. Unfeeling skrzywił się nieco i zacisnął nerwowo pięści.
- Mamy zbyt wielu sojuszników i żadnemu z nich nie ufam choćby w niewielkim stopniu, obawiam się, że zdrajcy na bieżąco donoszą o naszej trasie innym, pragnącym wyzwań i podbojów, niech przybywają, nie ma takiej floty w tym sektorze, która dorównała by mojej.
   
    Lelith zapinała właśnie ostatnie guziki, swojego obcisłego uniformu, gdy do jej kajuty wparował goniec, ciężko dysząc próbujący wykrztusić z siebie kilka zdań.
- Odjęła bym ci głowę za włażenie tu bez pozwolenia, ale nie mam na to czasu, wyduś wreszcie z siebie co masz do przekazania.
Młody eldar uspokoił się nieco na tyle, by już bez problemów móc przekazać swojej pani najnowsze wieści.
- Mechanicy donoszą, że komunikacja będzie naprawiona za kilkanaście minut, sabotażysta został złapany i czeka na twoją wizytę na posterunku straży, a cała flota w końcu wyskoczyła na jakimś zadupiu i mamy rozkazy od Piratów Chaosu, żeby szykować się do lądowania.
- Coś jeszcze?
- Aaa tak, do sytstemu wlatują jacyś niespodziewani goście, Kein Unfeeling polecił przyszykować kilka desantowców do próby ich podjęcia, jak by co.
Eldarka zastukała obcasem skórzanego buta, poprawiając go nieznacznie na stopie i ruszyła w kierunku grodzi, prowadzącej na korytarz, wychodząc rzuciła piorunujące spojrzenie posłańcowi, który speszył się i pośpiesznie wyszedł z nie swojej kajuty.
- Leć do Syreny, niech barki desantowe będą w pogotowiu, i niech ktoś w końcu naprawi łączność.
    Mężczyzna popędził co sił w nogach, niosąc pilną wiadomość od Lelith, która energicznym krokiem skierowała się na mostek kapitański, by objąć bezpośrednie dowodzenie swoją flotą, należącą do wielkiego sojuszu, jaki zebrał Kein Unfeeling i jego Piraci Chaosu.

    Theodor wsparł się plecami o ścianę, w rękach trzymał gotowy do strzału bolter. Obok stał McKalaney, gotowy cisnąć granaty prosto w mających niedługo pojawić się wrogów. Kierowca Rhino trzymał się z boku, by w razie konieczności oskrzydlić wchodzących i eliminować ich piłomieczem.
Gdzieś z głębi budowli doszedł ich uszu kolejny huk, tym razem bardzo blisko. Tynk ze ścian i sufitu odpadał całymi płatami, wewnątrz unosił się kurz, przysłaniając i tak kiepski widok. Chaotycy przygotowali się do ostatecznej walki. Właśnie wysadzono piątą gródź, lojalistom uporanie się z ostatnią, mogło zająć góra piętnaście minut i tyle mieli marines Proditora, na modły do swoich nowych bogów.

Ostatnio edytowany przez Raziel (2014-05-25 18:16:57)

A ta wielka bitwa będzie między chaosem, a chaosem?
Zróbcie z tego btlle-report

Będzie raport i zdjęcia, ja też zawsze z chęcią je potem oglądam

U mnie malują się kolejne punkty. Jeśli Razielu przyniesiesz tyle punktów ile się odgrażałeś, że masz i ktoś wesprze mój front choćby małym kontyngentem to będzie łącznie ponad 40 000 punktów w tej bitwie!
Nomen omen Warhammer 40,000

A wszystko to na dzień dziecka w Bolterze. Taaaak. Niech młodzi ujrzą prawdę i wkroczą na jedynie słuszną ścieżkę (grania Chaosem) młuahahaha.

Ostatnio edytowany przez Xyxel (2014-05-20 18:24:47)

Ciężkie kroki sierżanta dudniły w opustoszałym korytarzu pancernika, marine zakuty w ciemno-zielony pancerz, maszerował pospiesznie w kierunku kajuty swojego mistrza. W końcu zatrzymał się obok wejścia do pokładowej biblioteki i mocno uderzył dwa razy w stalowe drzwi.
- Wejdź Malahiosie. - Usłyszał sierżant zza ciężkich drzwi, otworzył je więc bez widocznego wysiłku i wszedł do obszernej kajuty. Wewnątrz panował półmrok, nieznacznie tylko rozproszony przez światło dwóch, prawie całkiem roztopionych świec. Sierżant uderzył pięścią w napierśnik, oddając honory swemu panu, który stał kilka kroków dalej, wczytany w stronicę opasłego tomu, leżącego na blacie ciężkiego, przyspawanego do podłogi stołu. Lord nie odpowiedział na gest podwładnego, nieznacznie tylko się uśmiechnął i wskazał palcem jakąś frazę na zmurszałej stronicy.
- „Qulimanax Astagorbor Erogruza Fiberkrtiu”. Niestety przyjacielu, nie jestem w stanie tego dokładnie dla ciebie przetłumaczyć, ale sens tego tekstu jest mniej więcej taki. „Skarb największy to umysłu potęga”... Z czym przychodzisz Malahiosie? - Zapytał Lord, odrywając wzrok od księgi i spoglądając czarnymi oczyma na potężną postać marine.
- Panie, książę Kein Unfeeling wzywa wszystkich na swój okręt, atakujemy Proditora, zaszył się na pobliskim księżycu. W dodatku mamy towarzystwo, lojaliści nas uprzedzili i chyba oczekują na posiłki, bo astropaci donoszą o anomaliach w Warpie.
    Lord osunął księgę na bok i wsparł się pięściami o blat masywnego stołu. Najwyraźniej zastanawiał się co odpowiedzieć swojemu sierżantowi, w końcu przemówił cichym, nieco pozbawionym emocji głosem.
- Więc dokonało się, Kein odnalazł swój artrefakt, nasza podróż dobiega końca. Jeszcze tylko jedna bitwa pod sztandarem Piratów Chaosu i obierzemy własną ścieżkę.
Malahios wykorzystał chwilę ciszy, która zapadła po tej niejasnej wypowiedzi i spytał.
- Lordzie, nigdy o to nie pytałem, jednak wydaje mi się, że nadarza się ku temu dobra okazja. Powiedz, dlaczego służymy Keinowi? Dlaczego nasi bracia giną w imię jego plugawej sprawy?
Lord gestem głowy wskazał na starą księgę mówiąc.
- Jako, że od zawsze uważałem ciebie za mojego przyjaciela bracie, podzielę się z tobą tą wiedzą, skoro teraz nastał odpowiedni ku temu moment. Kein Unfeeling miażdży wszystko na swej drodze, drodze, która prowadzi do kilku skrawków papieru, nazwanych przez jakiegoś obłąkańca „Księgą Wiedzy” lub „Księgą Tajemnic”. Tak się składa, że jedna ze stron tej księgi pomoże mi w mojej zemście, jednak zbyt wiele wysiłku kosztowało by nas zdobycie jej bez porządnego wsparcia. Kein daje nam to wsparcie, w zasadzie odwala całą robotę za nas, ale najważniejsze, że obiecał udostępnić księgę.
    Lord zamilkł na chwilę, gdy coś rozproszyło jego myśli, Malahios wykorzystał ten moment dla siebie, by znowu zadać nurtujące go pytanie.
- Nie obawiasz się, że zdradzi nas, gdy nadejdzie stosowny dla niego moment?
- Nie bracie, nie obawiam się zdrady z jego strony, jest zbyt potężny, popatrz przez wizjer na te setki okrętów. Gdyby chciał, byli byśmy już historią.
Zapadła cisza, którą przerwał lord.
- Zamelduj komandorowi, że jestem gotów, niech transport czeka na mnie, powiadom też Redemptora, że niedługo zjawię się u Unfeelinga.
Sierżant pochylił się nieznacznie, uderzając pięścią w napierśnik i cofając się w kierunku drzwi, jednak zanim wyszedł, odwrócił się do lorda i zadał ostatnie pytanie.
- Cypher, bracie, w jakim to było języku?
- Nieludzkim, przyjacielu, nieludzkim.

Grupa zielonoskórych, którym przewodził boss Steelhead wyszła z sali odpraw, w której pozostali tylko dwaj Chaotycy. Lord Redemptor wsparł dłonie na biodrach, siłowniki jego terminatorskiej zbroi zaszumiały cicho, zakłócając nieznacznie błogą ciszę, jaka nastała po wyjściu rozwrzeszczanej gromady. Lord spojrzał na swojego towarzysza i zapytał.
- Masz pojęcie Astero, dlaczego książę Kein zawsze nas przydziela do negocjacji z tymi przygłupami?
Zakuty w czarną zbroję marine uśmiechnął się, ukazując trzy rzędy ostrych jak szpilki kłów.
- Redemptorze, nikt tak nie opowiada o walce jak ty i nikt nie zna tak dobrze orkowego jak ja, jesteśmy idealnym duetem do tej roboty panie.
    Lord przytaknął skinieniem głowy i odwrócił się do konsoli, umieszczonej na podeście za jego plecami. Pirat wcisnął jeden z klawiszy, a wtedy pojawił się przed nim dwuwymiarowy hologram, przedstawiający mapę terenu z lotu ptaka.
- Orkowie to doskonała broń, Kein Unfeeling nie raz mnie o tym przekonał, bo nie pierwszy raz ich wykorzystuje. Nie kosztują nic, jedzą co znajdą, walczą zaciekle i dla samej walki są zdolni robić co im się każe, wystarczy tylko odpowiednio pokierować ich szefem.
Redemptor wskazał palcem na mapę, mały skrawek terenu usiany zgliszczami starych zabudowań imperialnych, wydawał się doskonałą pozycją dla jednostek, które chciały by szybko dostać się na przedmieścia.
- Wyślemy ich tutaj, przyjmą główne uderzenie nadciągających z Warpu lojalistów czy co tam do nas leci, jednocześnie osłaniając nasze plecy. - Astero przyglądnął się rejonowi wskazanemu przez lorda i zapytał.
- Co jeśli mimo wszystko nie pojawi się tam wróg i zawiedzeni orkowie wskoczą nam na plecy z nudów?
- Bierzemy to pod uwagę, od strony fortu będzie niewiele naszych jednostek w tym rejonie.
Mówiąc to, Chaotyk wskazał palcem połać mapy na zachód od omawianej pozycji.
- Zielonoskórzy nawet jeśli zawrócą w naszą stronę, i tak szybciej znajdą wroga niż nas, jeśli jednak i to nie pomoże, razem z nimi do ataku skierowaliśmy najemnych Krootów. W razie czego wyrżną się nawzajem, żadna strata.
    Obaj Piraci przyglądali się uważnie mapie w ciszy, starając się przewidzieć wszelkie możliwe ewentualności i odpowiednie do nich taktyki. Astero znowu miał pewne wątpliwości, wskazał wschodni kąt mapy mówiąc.
- Tu ma wylądować Lord Typhon ze swoimi Worldeaters? Kolejny potencjalny zdrajca na naszych plecach.
- Tak, ale znowu mamy na to coś w zanadrzu, niedaleko rozlokujemy siły lorda Kancera, w razie czego, to on przyjmie atak berserkerów na swoje nieumarłe legiony. Nadal jest to niewielka strata i nawet jeśli zarówno orkowie jak i berserkerzy wywołają zamieszki na naszych tyłach, ewentualny wróg będzie musiał w końcu się przez nie przecisnąć, żeby dobrać się nam do tyłków.
    Marine spojrzał na terminatora, uśmiechnął się i zapytał znowu.
- Jeśli jednak ewentualny wróg, będzie dysponował siłami powietrznymi i przeskoczy nad tłukącym się motłochem, co wtedy?
Lord Redemptor wskazał południową krawędź mapy, przesuwając ją nieco do góry wskaźnikiem na konsoli.
- Na to też mamy gotową odpowiedź, eldarzy będą czekać na rozkaz ataku w najdogodniejszym momencie, Lelith jest w stanie błyskawicznie skierować swoje barki w odpowiednie miejsce, a lotnictwem nie należy się martwić, lord Tormerus ze swoimi czarnoksiężnikami zadba o to, by nic z nieba nie spadło nam na głowę.
Astero nie mógł opanować ciekawości i choć starał się powstrzymać od zadania kolejnego pytania, żądza wiedzy wzięła nad nim górę.
- Jakim sposobem ta garstka magików może zagwarantować nam bezpieczeństwo?
- Dowiesz się w odpowiednim czasie, to jest rzecz, o której nie mogę z tobą, ani z nikim innym rozmawiać.
Lord odszedł od konsoli i zatrzymał się przy samej mapie tak blisko, że wtopił się w jej zachodnią część mówiąc.
- Astero, czas na ostatnie przygotowania, wszyscy poszli do sali odpraw na spotkanie z Keinem Unfeelingiem, na nas też pora.
- Tak panie, jestem gotów, pozwól jednak, że zadam jeszcze jedno, ostatnie pytanie.
- Pytaj żołnierzu.
- Przegrałeś kiedyś jakąś bitwę lordzie?
- Odkąd dowodzę oddziałami Piratów Chaosu Keina Unfeelinga... żadnej.

Mógłby ktoś(bo nie mogę się tego doszukać) z kim będzie walczyć Chaos??

Największe bitwy armii Chaosu są.... z innymi armiami Chaosu. Dlatego tak powoli idą Czarne Krucjaty.
Co do ras jakie wystąpią, to czytajcie background, który wpisuje Raziel.

Szponiaste stopy Har'leth-a dotknęły czarnej powierzchni planety. W oddali widać było masy wojsk i obleganą twierdzę.
- Mhmmm, wyczuwam drugiego wysłannika Mrocznych Bogów.
Daemon Prince zwrócił się w stronę najbliższych sług i złapał w swe łapy kilku zaskoczonych kultystów.
Krzyki przerażenia, bólu, krew i flaki wyciekły z zmiażdżonych ciał, złożonych w tej drobnej ofierze.
Przywołany pomniejszy Demon wyszeptał jedno z Imion. "Kein Unfeeling". Har'leth wysłał swe wyzwanie.

++ Przyłącz się do mnie!
++ Służ pod moimi rozkazami, a razem zawładniemy tą galaktyką.
++ Księga będzie moja!

Początek bitwy, lewa flanka.

prawa flanka

fort obrońcow

Har'leth dowodzi ze wzgórza

perspektywa (niewesoła) z wieży fortu

deep strike terminatorów, obliteratorów i pomniejszy demonów pod bramą fortu

pole bitwy - cz. środkowa

pole bitwy - cała strefa 4 armii Chaosu

Czekam na opowiadania. Raziel - event nie był taki jak zawsze (czyt. bez marudzenia) bo mnie zabrakło. Niemniej wielki szacun za organizację

Następnym razem wpadnę.

P.S. All

Kluczowe momenty proszę opisać bardzo ładnie i "epicko"

Ostatnio edytowany przez Avatarofhope (2014-06-01 21:23:41)

Kein Unfeeling i jego elitarna gwardia przyboczna w akcji. Mordują wszystko na swej drodze.

widok od strony bramy fortu

Nadlatują Heldrejki. Wojska Kein'a podzielone na dwa fronty.

Obliteratory wyrywają bramy fortu - zostały na ostatnim 1z10 HP !
Heldrejki już praktycznie w forcie, gdzie obrońcy stoją w ciasnej formacji.
Przed murami manifestacje kolejnych hord pomniejszych demonów.
Dopiero wtedy Space Wolves i Dark Angels zdali sobie sprawę, że się nie obronią i...

postanowili się ewakuować. Większość ich sił uciekła transporterami do floty na orbicie.
Dowódca SW zabrał z sobą artefakt - Księgę Tajemnic.

Har'leth był wściekły bo dotarł zaledwie w pół drogi do fortu gdy to się stało. Pomimo jego poświęcenia
i wspaniałej akcji jego oddziałów, które teleportowały się tuż pod bramę fortu, nie zdążył osiągnąć celu.
- Przekleństwo! Uciekli z moją księgą!
Teraz będzie musiał zawrzeć sojusz z Kein'em aby ich połączone floty zdążyły przechwycić flotę lojalistów
zanim ta ucieknie w Warp. W rachubę wchodzi tylko abordaż. Okręt z księgą nie może ulec zniszczeniu!

Omadan +1

Klimat klimatem, epickie starcia itp. ale wyłączanie połowy zasad, na których opiera się Twoja armia jest bee

Miło jest raz na jakiś czas zagrać na 'większe' punkty.
Jest to okazja do wystawienia i sprawdzenia w boju kurzących się na półkach modeli.
Widok setek modeli na stole, z czego większość bardzo ładnie pomalowana robi wrażenie!
Podobał mi się opisowy wstęp do bitwy na evencie, choć przyznać muszę, ze aż takiej ilości modeli, jak i punktów to się nie spodziewałem.

Faktycznie tylko jeden Raziel (następnym razem weź brata, czy tam innego pomocnika) to zbyt mało by ogarnąć w przyzwoitym czasie całe pole bitwy,
co nie zmienia faktu, że i tak było kilka spektakularnych akcji, a w przerwach między zajmowaniem się swoją armią
można było podyskutować o ogólnie pojętej 40k. Raz o nowych zasadach, potem o heroicznych (czy też głupkowatych i bez sensu) starciach bohaterów nowel z BL.
Podsumowując było OK ale mogło być lepiej, a czas spędzony przy stole uważam za dobrze zagospodarowany.

Później wrzucę kilka zdjęć, które robiłem podczas eventu, na historyjki nie liczcie, bo się na tym nie znam i nie umiem.

Omadanie, na początek odbicie prztyczka
"Spiki bits" pozwala na przerzut jednej kości, "Master crafted" też na jeden, razem kombinacja ta pozwala na dwa przerzuty, tak czyniłem. Obie te możliwości są do wykupienia w wargirze, w tym samym dziale, obok siebie i nie ma tam ani słowa, że można korzystać tylko z jednego. Jeden przerzut za kolce na armorze, drugi za specjalnie zmodyfikowaną broń.

Dzięki przyjacielu za konstruktywną krytykę, już na evencie zwróciliście mi uwagę, że część broni straciła swój sens przez obcięte placki, ja traktowałem to tak:
"znerfione placki dla was, znerfione i dla mnie, o co więc chodzi?" nie wziąłem jednak pod uwagę faktu, że mogę nie móc/mieć czasu na wykorzystanie swoich i wyjdzie na to, że tylko Wy strzelacie swoimi, a ja nie mam żadnych bo są słabe. To jest jedna z tych rzeczy, która mi się zawaliła, placków miałem tony, w każdym (oprócz khornowych) oddziale był jakiś psyker z plackami, trajtorzy mieli tony placków, orcy mieli tony plakców, eldarzy również tony no i na Piratach placków nie brakło. Pomyślałem, że jak zacznę z tego strzelać, znikną wasze figsy i będzie koniec zabawy... jaki był efekt końcowy? Na stół nie wyszła połowa tych placków, kolejnej ćwiartki zapomniałem w ogóle użyć, a reszta nie miała takiej możliwości, bo szybko znalazła się w close combat. Dupa, bo to co wymyśliłem żeby dłużej utrzymać was na stole, obróciło się przeciw wam, wasze placki nie były w stanie zorać moich oddziałów i tu kolejna wtopa i zgadzam się z Tobą Omadanie, natłok moich elitarnych jednostek zachwiał balansem gry, choć ze względów fluffowych miało to dla mnie sens, dla rozgrywki było to zwykłe podcięcie nogi.
Inna sprawa, że moje zwykłe oddziały były daleko od fortu gdzie nie robiły już takiej furrory, Izwor rozjechał Krootów i Orki, zabrakło niewiele, by dotarł do bramy, Xyxel musiał borykać się z toną zgniłego mięsa, ale nie było tam koksów, tylko wielka masa. Juggernauty niewiele zrobiły, piesi czempioni utknęli związani walką z jednym herosem Izwora, o Dreadnoughtach po prostu przyznam zapomniałem, stali przez trzy tury w jakimś domku i dłubali palcami w nosach. Lojaliści i jednostki przy murze miały tego pecha, że elita akurat tam się skupiła, ale to chyba powinno być oczywiste. Wcale o tym nie zapomniałem, dlatego fort dawał będącym w środku jednostkom assety, myślałem, że zostaniecie wewnątrz murów, obstawicie bramę i gdybyście tak zrobili, nagle by się okazało, że obrona jest łatwiejsza. Zrobiliście inaczej i tego przyznam nie przewidziałem, wyleźliście za mury na rzeź, nie mogłem sztucznie zblokować Izwora i Xyxela, ani swoich jednostek, żeby nie robili wam krzywdy... no ale nie tak miało być, to trochę jak z przygodą rpg, MG napisał scenariusz, a gracze pokierowali przygodą zupełnie inaczej.
Kolejna sprawa, zatkane turbiny, tu znowu chodziło o danie obrońcom fortu trochę więcej szans. Chaos miał tam nachodzić małymi falami, transportery i latadła mocno by przyspieszyły napływ wrogów, na czym mi zależało bo...i tu kolejna wtopa...myślałem że rozegramy więcej tur. Najzwyczajniej fizycznie zabrakło czasu na to, by armie Xyxela i Izwora dotarły tam gdzie miały ale...i tu kolejna wtopa...figurek było za dużo do ogarnięcia, czas uciekał, dupa. Zdradzę też, że w pewnym momencie armie Chaosu miały się dogadać i wspólnie uderzyć na mury...jednak zawaliło się tak wiele moich koncepcji, że wprowadzanie ich w życie przestało mieć sens...

Jak wspomniał Omadan, jak się coś robi, na bank coś się nie uda i dzięki temu później można tego unikać, to było kolejne doświadczenie i kolejna nauka dla mnie, choć jeszcze nigdy tak nie przekombinowałem i nigdy nie zaliczyłem takiej wtopy. Miało być mega epicko, wyszło przeciętnie i z kwasem... cóż, przepraszam i wyciągam takież oto nauki:
-Więcej nie znaczy lepiej
-To, że ja się bawię dobrze nie znaczy, że kogoś innego to bawi
-Nie robić samemu tego, co powinno się robić co najmniej we troje
-Nie zakładać niczego, bo czynnik ludzki jest nieprzewidywalny
-Gra na stole to nie film, nie można liczyć na to, że wszystko potoczy się zgodnie ze scenariuszem
-Jeśli się coś komuś ułatwia, to należy liczyć się z tym, że innym to może zaszkodzić i nie ma w tym nic przyjemnego
-Nie stawiać graczy przed faktem dokonanym, niespodzianki nie zawsze są przyjemne, a w bitewniaku to akurat bardzo istotne (gdyby było wiadomo wcześniej jak placki działają, nie kupili byście ich do rozpisek, poświęcając cenne punkty na inne zabawki)

Czas pomyśleć o emeryturze...

@Raziel - nie emerytura tylko zapuściłeś się waść , za mało organizujesz tych eventów ostatnio i dlatego pewne rzeczy ci umknęły. Po tym co napisałeś widać że epicki pomysł i fajna fabułą ze zwrotem akcji, a że z oranizacją nie wyszło do końca jak należy, to trudno zdarza się najlepszym. Ty mi lepiej z dużym wyprzedzeniem napisz kiedy będzie następny abym mógł się pojawiać i namieszać wam trochę w tych mrocznych planach

Normalnie trafia mnie jak słyszę ten bełkot, że "jestem za stary", "czas iść na emeryturę" i "mam podagrę więc dziś pasuję". To jest "grim darkness of the far future" a nie Plastusiowa Polana. Czasem nie wszystko układa się nam po myśli - wówczas bierzemy krytykę na klatę i lecimy dalej (koko-bongo i do przodu, no chyba, że wolisz Polankę...) Sam wyciągnąłeś bardzo dobre i trafne wnioski z eventu. Teraz będzie tylko lepiej. Czekam więc na następną część. Trup ma się ścielić gęsto po obu stronach. Zwycięstwo ma być moje a przegrana reszty. W końcu to ja mam księgę. Kto chce ją odebrać zapraszam na pokład mojej floty.

Bez litości

Bez przebaczenia

Bez stewardess (i drinków)

ONLY WAR!!!

Ps. Jak będę miał chwilkę to skrobnę jak bitwa wyglądała

Ostatnio edytowany przez omadan (2014-06-04 23:00:03)

omadanie kiedy abordaż na twój okręt SW? Chcę odzyskać Księgę Tajemnic!
Chaos Terminatorzy już się gotują do deep strike na wrogi pokład. Przy takiej przewadze połączonej floty mojej i Raziela nad twoją i Artoisa chyba nie musimy rzucać czy uda się nam zneutralizować void shieldy?
Razielu, twoje plansze do układania korytarzy (z nowego Space Hulka) by się przydały do tego.

Ostatnio edytowany przez Xyxel (2014-06-16 20:36:07)

Znakomicie. Tyle zestawów pozwoli ułożyć przyzwoicie dużą planszę!
Już słyszę ten łomot kroczących po stalowym pokładzie terminatorów.
Pazury energetyczne drapiące ściany... Zjeżone włosy na karkach wilków

Chmura pyłu opadła, odsłaniając rozklekotaną ciężarówkę, której pomalowane niedbale na czerwono blachy ledwie trzymały się masywnych wsporników, do których były przynitowane.
Steelhead prychnął usuwając z okazałych nozdrzy drażniący pył i wskazał uzbrojoną w ciężki karabin dłonią na zachód, gdzie widać było gromadzących się wojowników wroga.
Setki orków odpowiedziały na ten gest donośnym rykiem, bojowe okrzyki nasilały się z każdą chwilą, gdy wielka chorda ruszyła do ataku.
    W powietrzu zaczęły śmigać pociski, wiązki energii i ładunki soniczne dziesiątkujące zielonoskórych, którzy mimo strat, parli do przodu, pchani do walki odwieczną rządzą mordu i niszczenia.
Steelhead wykrzyczał do swojego kierowcy jakiś rozkaz, ciężarówka ledwo ruszyła, gdy sunący przed nią czerwony czołg wyleciał w powietrze. Był to orkowy cud technologiczny, który jeździł tylko dlatego, że jego kierowca i zarazem mechanik głęboko w to wierzył.
Steelhead zawył wściekle, gdy ciężarówka, którą jechał, zaryła kołami w stertę pyłu i złomu. Boss niewiele myśląc, przystawił lufę karabinu do głowy kierowcy i nacisnął spust, jednocześnie krzycząc do strzelca siedzącego obok:
- Tera jedziesz ty!
    Strzelec bez słowa sprzeciwu wypchnął truchło kierowcy z kabiny i pospiesznie zajął jego miejsce. Maszyna ruszyła i choć nie obyło się bez trudności, przejechała przez najtrudniejszy odcinek.
Pech Steelhead'a nie skończył się jednak, zza pobliskiego wzgórza wyjechał transporter Rhino, ozdobiony trofeami i ikonami Chaosu. Orkowa ciężarówka od razu skręciła w jego stronę i w tym samym momencie otrzymała kilka trafień z ciężkiej broni, rozlokowanej na zachodnich przedmieściach. Pociski oderwały jedno z przednich kół i roztrzaskały komorę silnika, pojazd zamilkł.
    Noby zaczęli wysiadać w pośpiechu z maszyny, gdy do ich uszu dotarł odgłos szarżujących marines. Zakuci w średnie pancerze zielonoskórzy, stawili zaciekły opór, ale ich siła i wytrzymałość nie wystarczyły w walce z szybkim i lepiej uzbrojonym przeciwnikiem.
Steelhead skierował się w stronę wykrzykującego coś chaotyka, którego pancerz i wiszące na nim ozdoby wskazywał, że wojownik był nie byle kim.
Marine doskoczył do bossa i ciął swoim połyskującym orężem z góry na dół, ork odsunął się nieco do tyłu unikając ciosu, chwycił hełm wroga power klaw'em i odciął go od tułowia razem z głową.
    Pojawiło się więcej wojowników Chaosu, niektórzy wbili się w kotłowaninę ciał i stali wielkimi motorami, inni przybiegli na zmutowanych kończynach niczym bestje z najgorszych koszmarów. Steelhead Walczył zaciekle, ale jego świta malała z sekundy na sekundę, boss wiedział, że nim dotrze do niego druga fala chopaków, może być nieciekawie, instynkt samozachowawczy wziął górę nad chęcią rozbicia jeszcze kilku czaszek i wielki ork, brocząc obficie z kilku ciężkich ran, zawrócił w kierunku nadciągającej hordy.

Ostatnio edytowany przez Raziel (2014-06-19 10:11:14)